De jaarlijkse YAA-award is ook dit keer een feestelijke ontmoeting. Het podiumprogramma wordt geopend door Hedy ‘d’Ancona. Daarna lichten de kunstinstellingen en productiehuizen, die deze talenten voorgedragen hebben, hun keuze toe.  De winnaars zelf presenteren hun werk.

Traditiegetrouw is dit de bijeenkomst waar vrienden, kunstenaars en partners na afloop van de uitreiking volop kunnen bijpraten tijdens de nazit. Liefhebbers kunnen zich ook nog opgeven voor het diner in Podium Mozaïek

Datum                  Dinsdag 30 november   15.30 tot 18.30 

Plaats Podium    Mozaïek Bos en Lommerweg 191

Aanmelden          Voor de bijeenkomst

        Voor bijeenkomst en diner 42.50

Interview met Jolanda Spoel, directeur van Bijlmerpark Theater en partner bij experiment van YAA in de wijken. 

Jij bent de nieuwe directeur van het Bijlmerpark Theater (BPT) van welke ervaring uit jouw loopbaan kan het BPT profiteren?

Ik kom uit het jeugdtheater, dat loopt in veel dingen vaak voorop, is  multidisciplinair en experimenteert vaak met nieuwe vormen. Je bent als maker voortdurend bezig met je jonge publiek indachtig. Dat maakt dat ik als directeur bewust nadenk hoe ik me tot mijn publiek wil verhouden. Wat vraagt de buurt? Rondom ons gebouw komt een complete nieuwe buurt met veel kleine kinderen, dat is een nieuw potentieel publiek. De Amsterdamse Poort wordt volledig opnieuw ingericht; veel Fashion Food en Culture, dat gaat ook een rol spelen. 

Ik wil me altijd tot ons publiek verhouden zowel met het programma dat we bieden als hoe je als gezelschap produceert. 

Je kende het BPT al langer omdat je in de Amsterdamse Kunstraad zat. Wat viel je op?

Ik ken de wereld van kunst en cultuur in Amsterdamse goed. Vanwege mijn brede ervaring in de theaterwereld, maar ook door mijn toenmalige functie als hoofd en programmeur van het Maaspodium in Rotterdam. Ik ben toentertijd gevraagd voor het bestuur van de Amsterdamse Kunstraad. Tegelijkertijd was ik voorzitter van enkele vakcommissies en adviseerde jarenlang de gemeente Amsterdam op kunst en cultuurbeleid. Zo wist ik dat het BPT in de dertien jaar van haar bestaan echt een succes is geworden. Het is ontstaan uit lokale initiatieven en begon als een soort theater verzamelgebouw. Zo danken we aan circus Elleboog de hoge zaal. Veel jongeren zijn serieus genomen in hun creativiteit. Mij spreekt aan dat het BPT een breed en groot programmerend podium is en er is aandacht voor de begeleiding van jonge makers. De samenwerking met Orkater is echt een bijzondere combinatie. Ernestine Comvalis heeft veel bereikt, het is fijn om hierop door te bouwen en nieuwe accenten te leggen.

Waarover verbaas je je als je Rotterdam met Amsterdam vergelijkt? 

Er is echt een overconcentratie van aanbod in het centrum. Hoewel de aandacht toeneemt, verdient Zuidoost meer. Ik denk dat veel mensen zich niet realiseren dat Zuidoost een stadsdeel is met binnen vijf jaar evenveel inwoners als in de stad Nijmegen. Voor al die mensen is hier slechts een klein theater beschikbaar. Gemeente hoe verdeel je je faciliteiten over de buurten vraag ik me af. Een zaaltje met drie studio’s is veel te weinig voor al het talent en het vele publiek in deze buurt. Het is mooi dat het BPT er is, maar er is ruimte voor veel meer kunstvoorzieningen. Er is zoveel talent en publiek in deze buurt. Dat verdient letterlijk meer ruimte. 

Wat is je ambitie met het BPT?

We willen en moeten gewoon groter qua gebouw, qua producties en groter qua organisatie dan de 18 partimers die we nu hebben. En let op dat gaat ons binnen afzienbare tijd lukken. 

Ik gaf net aan dat ik wil inspelen op de behoeftes van ons publiek, maar kies ook voor verrassend programmeren. Dat experimentele past bij de Bijlmer. Daar is veel uitgevonden en toegepast, soms omdat het nodig was. 

Ons stadsdeel verjongt. Door de komst van jonge gezinnen is er meer plek voor familievoorstellingen. We deden al veel aan schoolprogramma’s maar programmeerden minder jeugdtheater in de vrije tijd. Het is toch geweldig als kinderen samen met hun ouders theater kunnen beleven? We hebben nu budget vrijgemaakt voor meer programmering in de schoolvakanties. 

Bij elk bezoek valt me de hartelijkheid op in het BPT. Is dat bewust beleid van jullie?

Klopt dat is ook een van mijn pointers. Ik vind het heel belangrijk dat een theater hospitality uitstraalt. Ik beschouw het publiek als de gasten in mijn huis. Zij moeten zich thuis voelen, weten waar je bent en wat je gaat zien. Gastvrij zijn doet iets met ons als team. Met het teamgevoel van ons allemaal, van de kassamedewerker, de zaalwacht, de floormanager. Het is het visitekaartje dat we met zijn allen afgeven. 

En dan de slotvraag; Wat trekt jou aan in YAA?

Veel is interessant. Om te beginnen gaat het om een groep Amsterdammers veelal uit het centrum die de randen van de stad willen opzoeken. Dus de scheiding tussen de stadsdelen doorbreken. Een gezonde ecostructuur voor onze makers is meer fluïde en soms buiten onze eigen muren. Sarah Huygens, onze talentvolle nieuwe maker op dit moment, is bij Julidans in première gegaan. Daar zitten haar recensenten en de dansprogrammeurs. 

Belangrijk vind ik dat de YAA vrienden een brede interesse hebben en een soft spot voor jong talent. YAA is geen subsidieloket maar zij willen deze jonge makers echt volgen. Publiek meets makers in de volle breedte van disciplines en type makers. Housing is het ultieme voorbeeld hoe YAA 

jonge makers helpt door tijdelijk en gratis onderdak bieden.

Ipeh Nur en Ignasius Dicky Takndare hebben gebruik gemaakt van housing die YAA biedt aan contacten van Framer Framed.
De twee kunstenaars waren in Nederland om mee te doen met een uitwisselingsproject van Indonesische en Nederlandse kunstenaars in het Glazen Huis van het Amstelpark.
Nog tot 28 november kun je hun tentoonstelling over migratie van mensen en gewassen bezoeken.
Ipeh Nur maakte voor dit project, getiteld Kebun Sejarah/Garden of History, nieuw werk over de pinda, kruidnagel en nootmuskaat in relatie tot de (koloniale) geschiedenis en de Molukken.
Ignasius Dicky Takndare maakte twee tekeningen over de palmolie.



Primeur Circus Festival tent in Bellevue

Van 26-28 november gaat in Amsterdam een nieuw festival van start: This is not a circus. In Theater Bellevue laat TENT, de nieuwe housing-partner van YAA, zien hoe beweging, verbeelding, dans, theater, drag en beeldende kunst samen komen in een nieuwe discipline: hedendaags circus. Een primeur voor Amsterdam: voorstellingen vol gewaagd val- en vliegwerk, gecombineerd met verdiepende verhalen. 
 
Al meer dan tien jaar opereert TENT vanuit Amsterdam als aanjager voor hedendaags circus. Ze verbindt makers met verschillende artistieke, culturele en geografische achtergronden. 
 
Dit jaar heeft YAA aan 23 artiesten zo’n 70 overnachtingen aangeboden.
TENT is hier heel erg blij mee: zo mogen housing mensen gratis naar de voorstelling.

De in Bosnie geboren filmmaker Tea Tupajic (award 2018) brengt een nacht door in het gezelschap van twee Dutchbat-veteranen. Ze wil antwoord op pijnlijke vragen maar probeert ook iets in beide mannen los te maken wat hoop kan geven.
Vijf keer te zien op IDFA. Op di 23-11 om 21.00 uur in Tuchinsky 1 met Talk