Op 26 januari jl. hadden een kleine 20 YAA-leden de koude getrotseerd om  de Galerie  Ackinsi te bezoeken voor een meet & greet met beeldend kunstenaar Inge Meijer. Inge behoort tot één van de eerste winnaars van de YAA-award. Ze is sindsdien uitgegroeid tot een gekende kunstenaar met een geheel eigen handschrift. Ze stelt vragen die velen van ons niet stellen en maakt daar doordringende beelden bij.In  haar nieuwe boek ‘The Plant Collection’ staan de planten centraal  die in het MOMA in New York jarenlang een functie hadden bij de tentoonstellingen. Dat deed ze eerder al bij het Stedelijk Museum.  Een weerslag daarvan is te zien in Ackinsi. Intrigerend aldaar is  ook de installatie 1 meter Under’. We zien in een film een groep koeien die aandachtig lijkt te luisteren naar een prachtig koor dat speciaal voor hen zingt. Omheen het filmscherm is een tent gebouwd die lijkt te bestaan uit ‘wilgentenen’.  Met de warme ontvangst van Ackinsi en de lekkere snacks van Aline, was het een heel aangename en sfeervolle bijeenkomst. We wensen Inge, die in februari vertrekt naar New York voor een residentie van een jaar, een mooie en succesvolle tijd en we zijn benieuwd naar haar bevindingen. 

Gimene Spaans

Hermien Buyse ging kijken bij de vorostelling "No strings attached" van collectief MAMM 

Je wilt vooruit, maar je komt niet verder. Omdat er teveel is dat remt, omdat je harder wil dan kan. Niet opgeven? Toch opgeven? Elkaar helpen? 

Maxime en Mees doen er alles aan om vooruit te komen. Tegen de kracht in van de touwen waar ze mee vast zitten. Een enorme fysieke prestatie. Maar ook een verbeelding van de stress van het dagelijks leven. De moeite waard om naar toe te gaan. 

De voorstelling is nog te zien op 7 mei in Utrecht en op 14 juni in Amsterdam.

Klik hier om meer te lezen.

Hermien Buyse

Inner Life van Wim Hendrickx, 16 jan 2025 19.30 Conservatorium Amsterdam 

Door een ensemble bestaande uit diverse studenten van het conservatorium, van zowel de instrumentale als de compositie afdeling.  

 Het zou een uitvoering worden in het Muziekgebouw voor alle verschillende ruimtes van het hele gebouw. Maar het concert werd verplaatst naar het Conservatorium waardoor de opzet van Hendrickx niet door kon gaan.  

De uitvoering werd gegeven in de grote vierkante beneden studio.  De ervaring die we kregen was bijzonder liefdevol. Teder werd de volledige ruimte gebruikt door de instrumentalisten, zangers en 2 vleugels. Het geheel was meer een belevingservaring of ritueel om met elkaar één geheel te zijn.  

Eigenlijk zoals we een kunstzinnige performance kennen uit de jaren 70 - 80. 

Het publiek kon er helemaal in op gaan doordat we vanaf alle vier de zijden van de vierkante studio de spelers omringden. 

Door de informatie die we kregen, zie hieronder, probeerde ik de compositie van Hendrikckx te ontdekken. 

Volgens mij is door dit ensemble de compositie geïnterpreteerd als aanwijzing voor een vrije improvisatie. Hierdoor was er van een doorgecomponeerde compositie weinig sprake. De werken van Hendrickx die ik ken zijn duidelijker composities. 

Maar Hendrickx was tenslotte nog volop met deze compositie bezig toen hij zo plotseling overleed.  

Al met al vond ik het zeer voelbaar dat het een heel liefdevolle uitvoering was ter ere van ons aller dierbare docent, collega en zijn publiek. 

Monique Copper